pijn is niet fijn - wel goed
Door Sjir Schütt - 12 juni 2018
Notificatie bij nieuwe blog?
Coaching van Namaste?
In deze blog gaan we kijken waarom het goed is om te lijden: pijn, frustratie en verdriet hebben allemaal nut. En tijdens yoga, mediteren en mindfulness zoeken we de pijn zelfs op. Waarom dan? Lees het hieronder!
Lekker bad gaan
Meditatieles, yoga, mindfulness: het klinkt ontspannend maar in de praktijk is het hartstikke confronterend. Bij yoga kan er een stoet mensen naar je aardappelzakkerige lichaam kijken terwijl je je ook nog eens moet ontspannen én je emoties moet toelaten. Succes dáármee!
​
​
​
​
​
Bij meditatie is het al niet veel beter: in een lastige houding zit je stil een tergend saaie oefening te doen waardoor je wordt geconfronteerd met je irritante hoofd dat geen moment stil kan zijn. Vrijwilllige mentale marteling, niets minder.
Maar daarna voel je je beter. Wat zeg ik, je voelt je fantastisch. Hoe werkt dit en waarom zijn we bij zen, yoga & co. zo'n fan van lijden?
Lijden 24/7
De grap is dat de onzekerheid, angst en frustratie die je voelt tijdens een oefening ook de rest van de dag plaatsvinden, maar dan onbewust. Het stressige, onzekere gekwebbel in je hoofd gaat de hele dag door - maar wordt pas hoorbaar wanneer je zelf stil bent op je mat of kussen.
En dat is precies het idee van yoga, mindfulness en meditatie: bewust worden van ons lijden zodat we er eindelijk iets aan kunnen doen. We leggen ons lijden onder een vergrootglas zodat we het niet langer kunnen ontkennen.
Bewust van je lijden
Want wanneer je je bewust wordt van je lijden dwing je jezelf tot actie. De simpelste vergelijking die ik kan bedenken is wanneer je een splinter in je voet hebt. Zolang je maar korte eindjes hoeft te lopen is de pijn wel lastig... maar ook weer niet zó lastig. Sommige splinters laten we jaren zitten zonder er iets aan te doen.
Maar als je nu eens 40km moet lopen? Dan begin je je opeens kapot te ergeren aan dat ding! Na de wandeling ben je woest en het eerste wat je doet is je schoen uittrekken en ‘m uit je voet halen. En je weet inmiddels precies waar ‘ie zit! Zo’n wandeling is niet chill, maar aan het einde zorg jij dat je problemen opgelost zijn en loop je weer als op wolken.
Lood in goud veranderen
Mediteren is alsof je vrijwillig die lange wandeling gaat maken. We gaan op zoek naar de dingen die ons tot wanhoop drijven, zodat we het vast kunnen pakken en het écht kunnen aanpakken. Soms moeten we er drie keer naar toe, soms wel honderd keer. Maar uiteidelijk bevrijden we onszelf van alle dingen waar we ons aan storen.
Als je eenmaal een paar keer de kringloop van het verwerken van je frustratie en pijn hebt doorlopen heb je werkelijk het gevoel dat je 'lood in goud hebt veranderd'. Iedere keer dat het je lukt om eens lekker niet in je oude patronen te vervallen voel je dat je écht leeft. En ja, dat is op zijn beurt weer verslavend. Als je eenmaal aan de vrijheid hebt geproefd die transformatie geeft dan wil je meer.
Lijden als brandstof
Het grappige is dat dat gevoel van vrijheid nooit mogelijk was geweest zonder de pijn die je eerst voelde. Khalil Gibran verwoordt in De Profeet heel mooi hoe lijden zin heeft:
Hoe dieper verdriet zich in je wezen kerft
hoe meer vreugde je kan bevatten
​
Is de beker die je wijn vasthoudt niet dezelfde beker die werd verbrand in de oven van de pottenbakker ?
​
En is niet de luit die de geest kalmeert hetzelfde hout dat met messen werd uitgehold?
​
Gibran, De Profeet (1923 - vrije vertaling door auteur)
Khalil Gibran, door zijn vrienden ook wel 'de Snor' genoemd
Zo is het ook voor mij: depressieve episodes zijn mijn brandstof om te mediteren. Wanneer ik door zelfveroordeling en schaamte tot de afgrond wordt gedreven merk ik pas hoezeer ik verlang naar zelfexpressie en vrijheid. Ik moet en zal een manier vinden om me vrij te voelen, anders trek ik het gewoon niet!
Dan sleep ik me naar mijn yogamat en meditatiekussen en begin ik aan een nieuwe ronde van verwerken. Eerst was dat eng, nu zou ik het niet anders willen.
Lucky you
En daarmee is iedereen die verdrietig en gefrustreerd is eigenlijk ook een geluksvogel. Ik wil iedereen die nu stoeit - of gaat stoeien - een hart onder de riem steken. Ik wil je niet vertellen dat je vol moet houden (dat doe je) of dat het goed komt (dat komt het). Daar gaat het niet om. Vandaag gaat het erom dat je je lijden toelaat. Struggle is knap. Het is moedig. Het is goed. En je wordt er alleen maar mooier van. You got this.
Enne… Kom een keer mediteren <3
Bij Namaste Mazza Fagga maken we samen het leven chill met mindfulness, coaching en meditatie - iedere zaterdag om 11.00 in Nijmegen. Meedoen? Klik hier.
Coaching van Namaste?
Notificatie bij nieuwe blog?