Wie ben ik en wat moet ik met m'n leven?
Door Sjir Schütt - 16 mei 2018
Notificatie bij nieuwe blog?
Coaching van Namaste?
Je kent het gevoel wel. Je was net lekker bezig met je dag... en opeens overvalt je een gevoel van twijfel. "Ben ik wel met de goede dingen bezig? Is dit wel wat ik echt wil? Gaat m’n carrière eigenlijk wel hard genoeg?"
Vervolgens ga je in je hoofd een boekenplank aan romans af waar jij allemaal de hoofdrol in speelt. Kijk, hier ben je een succesvol stijldanseres. Ah, en daar heb je je baan opgezegd om een mobiele koffiebar te beginnen. Wat leuk, denk je dan.
Maar je denkt ook: "Hereme-f*cking-tijt, waar ben ik mee bezig? Moet ik niet NU DIRECT mijn leven omgooien en een andere weg in slaan?"
Soms lijkt een simpele keuze opeens levensbepalend
Dat zijn doorgaans niet je beste momenten! Al dat getwijfel en gepieker zorgt vooral dat je helemaal niet geniet van die baan waar je 8 maanden geleden nog hartstikke blij mee was. Dus we gaan voor eens en voor altijd de vraag der vragen beantwoorden: "Wie ben ik en wat moet ik met mijn leven?"
Verhaaldrang
In zo'n crisismoment hebben we (ik ook regelmatig hoor!) last van verhaaldrang. Dat is de neiging om van ons leven een verhaal te maken. Een verhaal met een logisch begin, een zo vaag mogelijk einde en vooral een tussenliggend doel.
Dit verhaal gebruiken we om te verklaren waarom we doen wat we doen. Een lerares vertelt zichzelf het verhaal dat zij om de ontwikkeling van kinderen geeft, een verpleger dat hij zorgzaam en sociaal is en een manager dat ze een leider en inspirator is. Ik, in alle eerlijkheid, vertel mezelf dat ik op aarde ben om anderen te helpen gelukkiger te zijn. En jij, welk verhaal vertel jij jezelf?
Zo'n verhaal dat we hebben is nuttig hoor, want het geeft ons rust, structuur en zingeving. Het vertelt ons wat er moet gebeuren op maandagochtend om 7.30 zonder dat we hoeven te twijfelen of het überhaupt allemaal wel zin heeft. De vraag is, hoe belangrijk moet ons verhaal zijn om ons echt gelukkiger te maken?
Zeg over Darth Vader wat je wil, hij had z'n prioriteiten op een rijtje en was één brok motivatie
Als je verhaal je inhaalt
Je ziet 'm al aankomen: er kleven namelijk ook flinke nadelen aan een verhaal. Het onhandige eraan is namelijk dat je vooraf hebt bedacht wat er moet gebeuren. En regelmatig merk je dat dat niet lukt! De sportvrouw merkt dat ze geen motivatie heeft tijdens het trainen, de veelbelovende studente wordt niet aangenomen voor haar droombaan of de getrouwde man beleeft een buitenechtelijk avontuurtje.
Dit soort gebeurtenissen betekent vaak een boel gepieker. We gaan twijfelen of we wel zijn wie we dachten, soms wel wekenlang. We hebben onszelf teleurgesteld, want we hebben ons niet zo gedragen als de hoofdpersoon in ons leven zou moeten doen. Zelfveroordeling steekt zijn lelijke kop op en we moeten onszelf overtuigen dat we toch echt nog ons heldenverhaal gaan volbrengen.
Kim Jung kan niet opeens stoppen met Grote Leider zijn en lekker gaan tuinieren. Lastig, zo'n verhaal!
Hoi, wie ben jij?
Nu leven we ook niet in de makkelijkste cultuur wat betreft verhalen over onszelf. In onze individualistische cultuur waar geloof een miniscule rol speelt en gemeenschapzin niet verder gaat dan de voetbalclub zijn we helemaal op onszelf aangewezen om een bestaansrecht voor onszelf te bedenken.
Dat doen we dan ook alsof het een lieve lust is. Iedere kennismaking bevat aan vraag als 'Wat doe je?', 'Wat wil je nou echt in het leven?' of voor de jeugd het alom bekende 'Wat wil je worden als je groot bent?'. En iedere keer dat iemand zo'n vraag stelt voelen we dat we nu moeten gaan bewijzen dat we het waard zijn om mee om te gaan.
Soms vertel je je verhaaltje heel enthousiast, andere keren juist extra nonchalant: vrijwel altijd proberen we er bewust een indruk mee te maken. Niet alleen op de ander, maar ook op onszelf. Want een voorstelronde is de ideale gelegenheid om jezelf er weer eens flink van te overtuigen dat je bestaan zin heeft.
Stel je eens voor:"Hai, ik ben Monica. Ik heb geen idee wat ik op aarde doe dus ik doe maar wat in de marketing haha. En jij? "Hai, ik ben Dave. Same haha xD"
Zo verhogen we steeds de inzet van elkaars verhaal: hoe vaker we ons bestaansrecht gelijkstellen aan ons persoonlijke verhaal, hoe dieper de crises worden die we beleven als we niet langer aan dat verhaal kunnen voldoen. In mijn ogen drukken we onszelf daarmee onnodig in een rol, die we soms jaren met tegenzin spelen.
Intermezzo: Ik heb hier helemaal geen last van
Aan iedereen die nu denkt: "Sjir, ben jij niet gewoon een depressieve zwartkijker?" wil ik zeggen: Gefeliciteerd, het feit dat je dit een negatieve kijk vindt betekent dat je juist lekker in je rol zit. Niks aan doen, gewoon zo doorgaan. Mocht je toch ooit last hebben van een verhaal dat te strak zit dan heb ik hieronder een oplossing voor je!
Je leven als kermisattractie
Eén van de meest charmante, effectieve en radicale oplossingen voor verhaaldrang heb ik gelezen in een boek van John Parkin genaamd The Way of Fu** It. John vertelt over hoe hij in zijn jeugd naar de kermis ging. Daar ging hij in zo'n autootje op een monorail. Hij deed gretig mee met sturen vóór iedere bocht, zodat het autootje ook daadwerkelijk de goede route af zou leggen. Diep teleurgesteld was 'ie toen hij merkte dat ook als je niet stuurde het autootje nog steeds de juiste route aflegde! Het voordeel was wel dat toen hij stopte met sturen hij veel meer kon genieten van de rit.
Je leven als kermisattractie: als je niet hoeft te sturen kan je genieten ^^
En zo kan je ook naar je leven kijken. Misschien hoef je wel niet vooraf de route te bepalen. Misschien ga je gewoon ergens heen, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. In de JUST DO IT-cultuur van vandaag klinkt dat gek. Wordt je wel gelukkig als je jezelf niet iedere week pusht om naar de sportschool te gaan? Wat nu als ik gewoon tevreden ben met wat ik heb - ook al vind ik dat soms te weinig?
Voor mij is dit inzicht het grootste kado dat ik ooit heb gekregen - en ik krijg het nog steeds!
Precies. En heb je ooit een schildpad met stress gezien? Nou dan.
Bij Namaste Mazza Fagga maken we samen het leven chill met mindfulness, coaching en meditatie - vanaf 26 mei iedere zaterdag om 11.00 in Nijmegen. Meedoen? Klik hier.
Ik wil je uitdagen om het een kans te geven. Wordt je bewust van iedere keer dat je een verhaal maakt van je leven. Gedachten als "Waar wil ik naar toe? Wat is mijn doel?" kunnen nuttig zijn voor het moment - zo lang je er maar niet teveel in gaat geloven.
Als je merkt dat je voor een keuze staat - klein of groot - probeer dan eens geen actieve keuze te maken, maar gewoon te kijken wat je gaat doen. Oordeel niet en beleef gewoon alles wat je doet. Dit is in mijn ogen spiritualiteit: het loslaten van je ideeën over jezelf en het volledig genieten van wat het leven je geeft. John Parkin noemt dat Fu*k It.
Dit lijkt een heftige ingreep, maar ik durf je te beloven dat bij iedere stap die je maakt in loslaten er een last van je af valt. Dit is bij uitstek een oplossing is voor iedereen die niet meer kan of wil voldoen aan zijn verhaal. Aan jou zeg ik: Wees welkom!
Wauw ik heb echt zin in Star Wars memes vandaag
Drop the leash
Wanneer je het loslaten van je verhaal oefent zal je merken dat je een enorm gevoel van vrijheid ervaart en dat iedere twijfel over je bestaansrecht wegsmelt. In plaats van te redeneren waarom je bestaat ga je accepteren dát je bestaat.
Het zal je heus niet in één keer lukken om alles los te laten (mij lukt het ook nog vaak niet hoor). Het begint misschien met minder geven om hoe je er uit ziet. Dat kan uitgroeien minder waarde hechten aan andermans reacties - na een tijdje vindt je het misschien wel minder belangrijk wat je zelf allemaal uitkraamt.
De losheid die je ervaart zal zich ook uiten in je omgang met anderen - je voelt je meer op je gemak en anderen voelen zich dat ook bij jou. Zo zal je merken dat het leven zichzelf beweegt. Je hoeft er niet aan te duwen of trekken.
En ook ditmaal heeft een artiest het al weer veel beter verwoord dan ik. Ik wens je een fantastische dag en verlaat je op de klanken van deze parel van Pearl Jam!
Bij Namaste Mazza Fagga maken we samen het leven chill met mindfulness, coaching en meditatie - vanaf 26 mei iedere zaterdag om 11.00 in Nijmegen. Meedoen? Klik hier.
Dank en inspiratie
De grootste stappen rondom identiteit heb ik gemaakt onder begeleiding van Rients Ritskes van Zen.nl.
Het leven als kermisattractie is een vergelijking van John Parkin, in The Way of Fu** It. Ik heb dit boek al 3 keer kado gedaan , zo goed vind ik het.
Coaching van Namaste?
Notificatie bij nieuwe blog?